Shaqir Cërvadiku - Sefer Kleçka, burrë dai

Në Radio Zëri i Arbërit, jehon fuqishëm Zëri i Çamërisë.

Sonte në orën 20:15 në Radio Zëri i Arberit: EMISIONI I SHTATË KUSHTUAR ÇAMËRISË

• Në emisionin e shtatë “Zëri i Çamërisë në Radio Zëri i Arbërit”, veç tjerash, do të deklamohen edhe vargjet e poezive kushtuar Çamërisë të katërmbdhjetë poeteve shqiptar. Kësisoj, do të prezantohen vargjet e autorëve Brahim Avdyli, Shaip Beqiri, Faruk Tasholli, Fran Ukcama, Nexhat Rexha, Agim Bajrami, Rrahim Sadiku, Xhevahir Cirongu, Kamber Cano, Fran Tanushi, Shaban Pllana, Haxhi Muhaxheri, Lumturi Plaku dhe Sabit Abdyli.

           Emisioni i filluar para disa muajsh me emrin “Zëri i Çamërisë në Radio Zëri i Arbërit” me autor gazetarin Haxhi Muhaxheri, ka zgjuar interesim të madh tek degjuesit, komuniteti çam dhe rrethet intelektuale. Është ky emision i cili tash më e ka krijuar fizionominë e vet dhe po ndiqet nga një audiencë e gjerë. Ne ketë emision, deri më tash, është trajtuar fuqishem problemi çam, qysh nga zanafilla e tij e deri në ditët e sotme. Kështu, përpos fragmenteve dokumentare, dëshmive historike dhe opinioneve të studiuseve të ndryshëm; në ketë emision janë dëgjuar edhe rrëfimet rrëqethëse të vet çamëve që i kanë perjetuar masakrat dhe gjenocidin e bërë nga shovenistet grek. Po ashtu, nga autori i këtij emisioni z. Haxhi Muhaxheri, përmes materialeve të përzgjedhuar është berë përpjekje që të trajtohen besnikërisht edhe kultura dhe tradita e begatë çame, doket dhe zakonet, krijimtaria e pasur gojore e letrare e tyre.

           Nisma dhe puna serioze e berë me shumë përkushtim nga autori i këtij emisioni z Haxhi Muhaxheri, është plqyer, përkrahur dhe përshendetur fuqishëm prej shumë intelektualeve nga e gjithe hapsira shqiptare, të cilë kanë shprehur njëkohësisht edhe gatishmërinë për ta dhën kontributin e tyre për mbarvajtjen e këtij emisioni.

           Në emisionin e radhës qe do të jepet sonte në orën 20:15 (19.12.2015) në Radio Zëri i Arbërit, veç këngëve të bukura çame, do të deklamohen edhe vargjet e poezive te katërmbdhjetë poeteve që ia kanë kushtuar Çamërisë; e këta autorë janë: Brahim Avdyli, Shaip Beqiri, Faruk Tasholli, Fran Ukcama, Nexhat Rexha, Agim Bajrami, Rrahim Sadiku, Xhevahir Cirongu, Kamber Cano, Fran Tanushi, Shaban Pllana, Haxhi Muhaxheri, Lumturi Plaku dhe Sabit Abdyli. Shumica e poezive do të lexohen nga znj. Zyrafete Gerlica, kurse disa nga prej tyre do të lexohen nga vet autoret. 

           Për suksesin e emisionit dhe mbarvajtjen e tij është duke kontribuar edhe kryeredaktori dhe moderatori, z. Imri Trena, i cili po bën përpjekje serioze qe ta moderoj me elegance ketë programin e Radios Zëri i Arbërit. Ndaj lirisht mund të themi se në RADIO ZËRI I ARBËRIT është duke jehuar fuqishëm edhe ZËRI I ÇAMËRISË.

Radio Zëri i Arbërit mund të dëgjohet dretpërdrejt duke klikuar ne njërin prej linkeve që po i shënojmë më poshtë:

http://zeriarberit.blogspot.al/
http://radio-planeti.blogspot.al/p/radio-zeri-i-arberit.html
http://zeriarberit.com/

Fehmi Spahiu
19. 12. 2015

Radio Fontana dhe Baca Zeqë

Opinion nga Haxhi Muhaxheri

RADIO FONTANA DHE BACA ZEQË

          Jam dëgjues i herëpashershëm i Radios FONTANA. E degjoj këtë radio me shumë kënaqësi, sepse me emisionet e oirganizuara dhe të realizuara si duhet, bukur shpesh na befason për të mirë.

          Më plëqen tejmase kur emisionet e Radios FONTANA moderohen nga Baca Zeqë. Padyshim, z. Zeqir Mehmetaj ka një zë radiofonik krejt natyral. Ai edhe kur flet para mikrofonit, flet natyrshem dhe pa e sforcuar zërin. Kjo është dëshmia më e mirë se ai nuk vuan nga komplekset dhe dëshira për të qenë apo për tu paraqitur ndryshe; se ai dëshiron të jetë dhe të mbetet ai qe është - vetvetja, të flasë rrjedhshem e çartë, ashtu si flet në jetën e përditshme. Kësisoj, Zeqir Mehmetaj e ka krijuar identitetin e vet si moderator, si gazetar i vyer dhe serioz. Kjo bën që moderimet e tij të pëlqehen nga të gjithë dëgjuesit dhe; kjo është arsyeja pse edhe shpirti ka lezet kur e dëgjon zërin e Bacës Zeqë dhe paraqitjet e tij radiofonike. 

          Baca Zeqë i Radio Fontanës në paraqitjet e tij dëshmon se ka kulturë komunikuese dhe njohuri të majtueshme për historinë, kulturën, artin dhe traditat shqiptare. Ai është shumë i afërt dhe miqsorë në bashkëbisedim. Komunikon lirshëm, rrjedhshëm dhe natyrshem me mysafirët, bashkëpunetorët dhe dëgjuesit. Ndaj, kjo është arsyeja pse atë e duan dhe e respektojnë të gjithë. Por edhe ai e do shumë punën dhe i repekton njereëzit me të cilët punon.

          Radio FONTANA pa Bacen Zeqë, nuk do të ishte kjo që është. Të dytë i kanë dhën shumë njëri tjetrit. Baca Zeqë i ka dhën radios shpirt me punën e tij intelektuale, me komunikimin e sinqertë dhe kujdesin që tregon ndaj bashkëpunëtorëve dhe dëgjuesve, më përgatitjen si duhet të emisioneve që doemos mbesin gjatë në kujtesën e atyre që i degjojnë, me përzgjedhjen e mysafirëve me të cilët bashkëbisedon. Kurse Radio FONTANA i ka dhën Bacës Zeqë mundesi që ai të jetë pranë dëgjuesve, qe të paraqesë fuqishëm botkuptimet e tij mbi jetën dhe fenomenet e saj; mbi ngjarjet e rendësishme historike, kulturore, politike e shoqerore të kohës qe po e jetojmë; të shfaq krejt hapur dhuntitë e përsonalitetit të tij, sharmin që ai ka për ti rrëfyer gjërat dhe ndodhitë ashtu si janë.

          Baca Zeqë, ky burr i Dukagjinit, më punen e tij serioze po na bind përditë e më shumë se atë që e bën e ka në shpirt, e bën më shumë dashuri dhe çka është më e rendësishmja; Baca Zeqë e din çka bën dhe si duhet bërë. Prandaj këtë opinion timin do ta përmbyll me fjalët: Të lumtë o Baca Zeqë! Kështu duam të ju kemi e të ju degjojmë o djali i vyer i Ramë Idrizit, i atij burri fisnik e bujarë që gjithmonë e ruajti me dinjitet bardhësinë e plisit...

Austri, 17. 12. 2015

Një buqetë me poezi të autorit Fehmi Korça

/ Kjo buqetë me poezi publikohet në shenjë kujtimi dhe respekti për mikun dhe poetin Fehmi Korça./

1. Në ikje pa kthim

Diku u tret mendimi yt,

në ikjen pa kthim.

Vonesat i përqafove prore.

Mungesa në dasma

Aty, ku shtrohej buka e misrit.

Aty, ku kërcehej vallja.

Aty, ku me gjogun tënd,

more gjithmonë “mahramen ”

Na harrove ?

Poret e jetës ishin degdisur.

Nuk i kuptove lajkat gjarpërore,

theve kristalet në galerinë tënde.

Ike,diku në harresën e kohës,

ku rritet çdo stinë pa shpresa.

Këpute lulen e blirit

dhe more me vete ëndrrën.

Shpresat le nën oxhakun e gjyshit,

trashëgim brezash.

Fyellin,armën e mallit

nën sqetull fute.

Lokja nuk të pa, do ta mbyste loti…

-Do t´i bie në pyllin e panjohur !-the

atje ku perëndon, jo vetëm dielli.

Atje, ku perëndon gjithcka

dhe lind malli.

2. Dua

Dua !

Dua këngë për Flamur.

Dua melodi.

Dua kohën që erdhi,

bashkimin me Ty.

Dua ëndrra të më ofrojnë,

atje ku këmba nuk shkel.

Të zgjasë në përjetësi

bashkimi me Ty.

Dua kohës t´i kthehen akrepat

Dua aromën pranverore

Dua të bredh kryeqytetit

Dua t´i përulem Gjergjit.

Dua bashkimin me Ty,

Mëma ime Shqipëri !

3. Plisi

Plisi në shtizë

skëterrë,bubullimë

Mjerë për ne,mjerë për Atdhe!

Të degdisur në gjashtë degë,

të poshtëruar nga të tjerë.

Njëri jam nga Lugina,

tjetri nga Janina,

nga Tivari e Tetova,

tjetri nga Kosova.

Nuk ndjejnë për fis,as për farë.

Sot shqipëtari është i përcarë.

Kënga e burrit është vaji.

Mjerë për ne mejrë për Atdhe !

Lëkura jonë është bërë gëzof,

shegertët e huaj presin si të duan.

Mjerë për ne,mjerë për Atdhe !

Njëri thotë kam terleme,

njëri kësulë e tjetri plis,

por të gjithë janë shqipëtar nga një fis.

Mjerë për ne,mjerë për Atdhe !

Ulërini e vajtoni !

Dje shqiptari i katandisur,

sot shqiptari i degdisur,

nesër shqiptari i copëtuar,

edhe gjuhën ka për ta harruar…

Mjerër për ne,mjerë për Atdhe !

Plisi në shtizë prapë ka mbetur !

Deri kur ?!

4. Lindja

Skalita fjalën e përbotshme

Rrënjët peshojnë më tepër

se cdo lis në mal.

Vdekjen mos e thirr !

Do vij sikur lindja.

Lindja ime ishte rastësi,apo dëshirë ?

Heshtje,predikim etik mbi moralin.

Kur më solli lejleku ishe e gëzuar,

apo thoshe: Ah, edhe kjo barrë !

Djall o punë si të flas? Prapë heshtje ?

Nga të gjej të vërtetën, ku fshihet vallë ?!

Në sirtarin e ëndrrave të gjyshes sime,

koha plagët shëron.

Po kur plagët shtohen ?

Ikje në kortezhin e përmotshëm.

Ku mbetem unë,

tek fillimi apo fundi

i episodit jetë ?!

Më gjëmon fjala e nënës në shpirt:

Lindja ka kuptim vetëm në tokën e lirë,

në prag e në sofër, bir !

5. Poeti

(Poetit dhe dëshmorit të Kombit-Agim Ramadanit-Katana )

Ti që u rropate me hijen

pa ngjyrë pa shije,

i dhe ngjyra jetës

solle dhuratë

margaritarë,

lule zambaku

ujitur nga Drini i Bardhë.

Ti që shpalose histroinë,

palë më palë,

thure vargje,

nga ty mësuam fjalën: Nënë.

Ti, poet.

Ti që nuk e ndale penën

edhe kur të privuan.

Të anatemuan në çdo skutë

në dallgët dhe furtunat e jetës.

Ti që i këndove atdheut

me ndjesin e zemrës.

Ti, kandil i ndezur në horizont

Ti, pishtar në histori.

Atdhemëmëdheut i dhe shpirt !

6. Marsi i thyer

Rropollimë e ditve të thyera.

Katrahurë e netëve të errëta.

Katandisje aritmetike

Në mortin e marsit të thyer.

Zhurmë,shumë zhurmë,

Dritë ,shumë dritë

Errësir,sa shumë errësirë

në këtë hapësirë!

Kontrast monoton i koloriteve

në marsin e thyer.

Vërvitet koha e humbur,

rilind dhe prapë vdes shpresa,

kthehet kujetsa.

Ndero dhe kujto!

Mos rënko as në marsin e thyer !

Pranvera do të trokasë sërish.

7. Ndërgjegja

Gjarpri kafshon, lëndon,helmon.

Nga lëkura e tij më lirove,

të falem përjetë o mik!

Gjarpri befason, shokon,bishtron.

Nga lëkura e trashur përjtësisht

më lirove, të falem, or mik!

Gjarpri gëlltit, emër të trishtuar ka.

Të falem o Perëndi, më shpëtove

nga lëkura e gjarprit,

mbeta prapë NJERI!

Edhe gjuhën e helmuar largove

Të pacim për jetë, or mik!

Tik-taku i orës dymbëdhjetë pa pesë.

U kumtua lajmi se kryegjarpri vdiq.

Lum Lumi

a ke patur gëzim më të madh ?

Po,kur u Rilindem prapë

dhe hoqëm lëkurën e gjarprit.

Tani më lejo or mik, të lundroj,

në barkën e ndërgjegjes sime,

në ujëvarën e lotëve të popullit tim.

Të lutem, më lejo ta thërras kohën e humbur!

Do t´i pranoj edhe fyerjet.

E di dikujt nuk do t´i pëlqejë.

Të lutem, t´i hapi vetëm dosjen e X-it dhe Y-nit.

E di !Kundërmon erë e pistë,

e ndrydhur ndër shekuj.

Të lutem,të gjitha masat janë marrë,

nuk do të ketë epidemi apo virus!

Thonë se gjarpri shtatë lëkura ndërron,

dhe prapë gjarpër mbetet !

8. Vetëm ti

Ti je rreze dielli,

fllad pranveror.

Engjëll,

je flakadan me kurorë.

Je zemër,të kam xhan,

dua të të kem sa më pranë.

Je agimi i mëngjeseve

zjarri i dashurisë

që shuan furtunat

dimirit me acar.

Je Borëbardha e ëndrrave të mia,

të kam xhan!

Je romancë nën dritën e qirinjve,

kitara për ty thur melodi.

Rrugëtimi im i zemrës,

më je ti.

Në udhën e kurorave,

je oqean i pashtershëm

me plot dashuri!

9. Potreti

Kërkon hijen time lakuriq në potret.

Nuk dua paragjykime!

Lajthitjet e tua i dua,

kur fshehurazi më shikon

në potretin tim nudo.

Nuk je mëkatare.

Shijoje në qetësi!

Jam piktori e dashur!

Ngrihu nga ky ankth.

Potreti im është këtu

Kontrast koloritesh,ankthi,vepra-

Demonët fillojnë vallen,

mbeta farisht pa mbulojë.

Jeta rropatet hileqare,

djallëzit me ferexhe të zezë

Mëkatar i shekullit të ri jam unë apo ti ?

Potreti im ka shije

Potreti yt ka hije të dyfishtë.

Je zog në kafaz.

Je pranverë e vonuar në këtë botë.

Kalendar i vjetër ke mbetur.

Mos mallko të tjerët sikur veten…

Sikur jemi të bastarduar dhe jemi t´pafe.

Sikur bota të përmbyset,e sikur…

Ti do jesh xhelate e t´pafeve.

Kërko ndjesë!

Nëna në këtë botë,

nuk ta mbuloi as nurin,as lakuriqësin.

Mëkatare je,kur ndjell urrejtej

për të tjerët që mendojnë ndryshe nga ti.

Thuaj dhe shkruaj:

Bota paska dy hije,dy fytyra,dy ngjyra,

paska dy djallëzi,dy mëkatarë bardhezi.

Batica dhe zbatica-formula e jetës.

Këdoji së bukurës,shijoje,

kjo është vlera e Universit.

Preke realitetin lakuriq,jo lugatin e zi.

Mallkimi i gjyshes përjetësisht të mbolli zi

ferexhe dhe saf në kokë ?

Edhe ajo lindi lakuriq.

Lakuriq shkoi në amëshim…

Ndjesë pastë! 

Amin!

Shaban Cakolli - Arbëria

ARBËRIA

Më e moçme se Hëna është Arbëria,

rrënjët i shtrin

tek mitet ilire

ku perëndesha Dea

qumësht i jep

gjarpërit të shtëpisë.

Ëndrrat arbërore

me Qerren e Diellit

udhëtojnë

për të pushuar

në svastikën

e djepave tanë.

Derisa flenë arbërorët

dy shqipe të pagjuma

ëndrrat na i ruajnë

netëve me hënë.

Çka do të thotë fjala snob dhe snobizem?

Nga Boksh Baruti

Disa shokë të Boksh Barutit, (krijues, intelektual dhe analist), ishin kap ndër vete se: çka do të thotë fjala snob dhe snobizëm?!
Aq shumë ishin përplasë ndër veti sa gati rastin e kishin dërgua në Gjykatën e Arbitrazhit për ta zgjedhur çështjen se cili prej tyre kishte të drejt?! Kishte propozime qe si ndërmjetësues te merrej edhe dikush nga Akademia e Shkencave, ose të thirrej ndonjë udhëheqës nga shteti amë që t´ua shpjegoj fjalën snob mbase divergjencat mes tyre ishin të mëdha. 
Ja disa nga mendimet që i dhanë shokët e Bokshit si krijues, intelektual dhe analist: 
I pari tha se fjala snob do të thotë: një njeri qe e mban veten me “te denje” se shokët. Njeri qe mendon se rrezaton kulture dhe qe shoqërohet vetëm me persona që kanë kulturë...
I dyti thoshte se snobi e identifikon vetveten si njeri superiore, edhe pa qene i tille, duke pretenduar qe zotëron sjellje te rafinuara, por behet shume shpesh qesharak dhe i padurueshëm. 
I treti: snobi është person qe ka sjellje përbuzëse ndaj personave tjerë...
I katërti: snob është term qe është përdorur ne Evrope qe ne shekujt e shkuar dhe me ketë fjalë kuptohej ai njeri qe e merr vetveten me lart se shokët e tij! 
I pesti tha se në Fjalorin e shqipes së sotme (f. 1194) ka gjetur se: SNOBIZ/ËM, -MI, - Prirje e sëmurë për të ndjekur mënyrën e jetesës, sjelljet dhe modën e një klase, të një shtrese a të një grupi që mendohet....; shija e sëmur për t´i pëlqyer gjërat...pa e shikuar vlerën e vërtetë të tyre...
I gjashti: snob shqip ka kuptimin askush = dikushi, kur njeriu askush paraqitet si dikush, duke thurë fjalë e dokrra, gjoja se po din diçka! Në angl. është somebody-nobody (s. nob.) = sine nobilitate= dikush-askush...
Por pas krejt këtij dialogu përplasesh, dikujt i ra ndërmend që rastin mos ta dërgonin në Gjykatën e Arbitrazhit mbase ajo nuk merret me gjëra të tilla, as në Akademi por ta pyesnin Boksh Barutin se ç´do të thotë fjala: SNOB?!...
Dhe për ketë Bokshi, pa u menduar shumë shpjegoj se në filozofinë popullore, fjala Snob, ka kuptimin: me të hye vetja në begeni. Me kujtue se po din diçka, bile me shumë se tjerët, e ne fakt ti s´di asgjë! 
Tani se a është bukur te jesh

Radiokanalet private, pa programe serioze festive.

• Më rastin e 28 Nëntorit, në Ditën e Flamurit dhe të Pavarsisë, radiot shqiptare private të internetit, pa programe serioze festive.

Nga Haxhi Muhaxheri

Me rastin e 28 Nëntorit, Ditës së Flamurit dhe të ngjizjës së gjysemshtetit shqiptare, të kësaj date të lavdishme që mbanë një emer dhe shume histori, vendosa te ndjek apo te monitoroj programet qe, për nder të kësaj date historike për kombin, radiot e shumëta private shqiptare të internetit ju ofronin dëgjuesve të tyre.

Isha i detyruar ta bëja këtë monitorim, pasi me ketë punë më kishin ngarkuar për shkakun e një donacioni qe do ti jepej njërës prej këtyre radiove.

Prandaj, më 28 Nëntor, ngarenda nga radio në radio, dëgjova dhe ç’nuk dëgjova. Një papëgjegjshmeri e tmerrshme e pronarve te radiove private shqiptare të internetit. Disa radio nuk e kishin marrur fare mundin për të berë ndonje program festiv sado modest, por vazhdonin të jepnin si gjithnjë vetëm muzike. Kurse programet e radiokanaleve tjera lenin shume për të dëshiruar. Ishin programe të zbehta dhe pa kurrfarkoncepti, programe te improvizuara pa kurrfarë shije dhe kriteresh. Ishte për keqardhje që disa nga pronaret dhe moderatoret e radiove, programe festive i quanin kontaktet e tyre me degjuesit dhe bisedat që i bënin me ta.

Keshtu, nuk kishin te ndalur degjuesit qe uronin festen. Madje, ndonjëri syrësh lexonte edhe tallava poezi qe nuk ishin asgje më tepër se vargje patetike të radhitura shkel e shko.  Pronaret apo moderatoret e radiove nuk reshtnin të krenoheshin se u kishin arritur shumë urime nga degjuesit dhe ky ishte kulmi i mjerimit, ishte kulmi i injorancës, ishte kulmi i sharlatanizmi dhe i mosdijës së tyre. Pothuajse, asnjeri nuk ia kishte idenë se çdo të thotë të bësh apo të përgatitesh me shije program festiv si duhet, në mënyrë qe në ketë ditë të shenjte të kënaqnin kërshërninë dhe kërkesat e dëgjuesve të tyre.

Kësisoj, jo vetem qe e humba kot kohen dhe u zhgenjeva që në ketë ditë kisha vendosur ti monitoroja programet e radiove te shumëta shqiptare të internetit, por mbeta shumë i tmerruar me nivelin e ultë të skemës së tyre programore dhe asaj çfarë jepnin në Ditën e Flamurit dhe të Pavarësisë. Në zallamahinë e radiove të shumëta nuk gjeta as edhe një të vetmin program serioz që vërtetë mund të quhej festiv! Ndaj, propozova që donacioni i menduar që ti jepej ndonjërës prej radiove private të internetit, kësaj radhe të shkoj për ndonji veprimtari tjetër kulturore.

Nëntor 2015

Naim Fetaj - Guri i Nusës

GURI I NUSËS...

 Mbi Bjeshken e Strellcit...është një gur që flet
 Po gjuhën kush s'ia di... tash e njëmijë vjet

 Një gur dhe një varr
 Mes mjegullash medet

 Flet për bukurinë
 Për dhembjën e marrëzinë
 Për një nuse flet
 Për krushqit që u ( n ) ...grinë

 2.

 Vrafshin veten krushqit ...ah siç e vranë
 Ajo s'u bë nuse
 Kot e bënë me kanë

 Edhe kodra atë ditë thonë
 Se si mbeti meit
 Nusja dhe krushqit ...u faruan krejt

 Dhe një varr afër...atë ditë e sot
 Nusën e ka brenda
 Dhe legjenda plotë...

 3.

 Po një gjë ...nuk e ditën kurr
 Ishte aty guri...a gjaku u bë gur

 Ndaj rrinë përmbi të
 Zogj a ndonjë flutur

 Në mjegull rri çdo gjë...
 Pos ...emrit të bukur....

Arif Molliqi - ZHVARRIMI

ZHVARRIMI

Ke vendosur të shëtitësh
Katundari im
bjeri trup e tërthor Ballkanit
rrugës ndalu të Guri i Hasit...
Varrin s´do t´ia gjesh Pjetër Bogdanit
as në Prishtinë
Turqit ia bënë zh v a rr i m i n.

Ke vendosur të shëtitësh,

katundari im

kthehu të Shpella e Rjollit

shikoje pushimoren e poetit

bukurinë e gravurës

të vënë në ballë të librit

ku gjendet E r i t r e a C o s s o v e n s i s

Ke vendosur të shëtitësh,

katundari im

bjeri trup e tërthor Ballkanit

rrugës ndalu të Guri i Hasit.....


P.S. Në vitin 1983( 2 korrik 1983), në konkursin letrar të “Zëri i rinisë”(nr.27) , kjo poezi më shifrën “Hasjani” u vlerësua ndër poezitë e mira. Kurse në vitin 1993, është botuar edhe në librin e autorit; “Simfoni për darken e qenve”.

Haxhi Muhaxheri - FRAN UKCAMA

Haxhi Muhaxheri

FRAN UKCAMA

Me unurin e fjalës
Ndez zjarrin e mendjes
Ne kuvend me muzat
Në shtratin e hënës

Me dritën e fjalës
Ngarend shtigjeve të fisit
Qe ta mbajë të pastër
Ngjyrën e bardhë të plisit

Me gjuhë perëndie
I këndon atdheut
Me shpirt dashurie
Këngës i jep jetë

Është ky Fran Ukcama
Fisniku i Mal'sisë
Qe shpirt i jep artit
Nder i bën Shqipërisë

/ Poezia nuk është përfunduar...vazhdon të shkruhet /

25. 03. 2014

Fehmi Ajvazi - Testamenti i heroit

TESTAMENTI I HEROIT

I.
Kur ish natë e terr i zi, t’i m’thoshe n’heshtje vjen liria
Unë t'pyesja a m’sheh t’i, unë s’i shihja vitet e mia

Hesht ditën unë të thoshja, s’e nuk dihet kur mbërrinë
Është nuse a zanë mali, fryma e saj plotë murmurimë

Po s’dëgjoje zërin tim, zërin tënd unë e dëgjoja
T’i udhëtoje nëpër natë, nëpër gjak e nëpër ploja

Ajo s’ish kumt as yll mëngjesi, nëpër borë e nëpër shi
Plagët t’ua nëpër shekuj, ishin yje n’sytë e m’i...

Kur u trand zemra e tokës, një Adam erdhi nga qielli
E theu terrin copa grima, ish Zeus – biri i Diellit

T’i më shihje nëpër shekuj, unë dëgjoja zërin tënd
Na kish ndarë nata e zezë, në një prag e në një vënd

Dhe një ditë i thash diellit, zbrit tek unë e mos u tremb
Tre mijë vjet ishim në terr, gjysma e natës kur u shemb

II.
Eh: s’është i lehtë dheu i varreve, as foleja bërë në gur
Pse shqiponja ka dy koka, veq n’i Zot e di këtë kumt...

Mos harro kohën e ikur, ngrite kokën mbi flamur
Të janë nxirë hënë e yje, shtrydhe ujin nëpër gur

T’i je k’tu fis i Adamit, mos mallko as mos gjyko
Rrënja jote është prej toke, yllin tënd gjithmonë beso...

(03.08.2015)

Mikel Gojani - Kronikë e një dite në Durrës

KRONIKË E NJË DITE NË DURRËS

(Ismail Kadaresë)

Ditë, vërtet jo e zakonshme
E papërshkrueshme,
Bashkë me Diellin e nxehtë
Që përcëllonte.

Në qytetin e bukur -
Si një buzëqeshje fëmijërore,
Eci rrugës plot labirinte,
Çdo gjë ndryshoi në jetë:
Natyrës i erdhi vetë shpirti,
Qielli i kaltër mori ngjyrën e Diellit
Në horizontin e tij
U mbështoll si në ëndërr.

- Je pronë e popullit tim - i thashë-
Dashurinë për Ty e mora mbi vete,
Sihariq më dhurove ndër Mote!

23 Korrik 1990

Si po e lajnë veten sot antishqiptarët e komunizmit

 Nga Fadil Curri

• Të bëhet të dyshosh në këtë demokraci, kur sheh se komunistët antishqiptarë të ish-Jugosllavisë krah për krahu me viktimat e tyre janë në vallen çlirimtare?!

      Disa njerëz, që në jetën e tyre kanë bërë mëkate ndaj të tjerëve, kombit e vendit, në pleqëri po duan ta lajnë veten, ta fshehin mëkatin së paku sa janë gjallë dhe t’ua mjegullojnë mendjen njerëzve. Ja si veprojnë ata:

   1. Disa hiqen pleq të urtë e sqimëtarë, rekomandojnë shpirtgjerësi e dashuri ndërmjet ndjerëzve, durim e falje të gabimeve tjetrit. Ashpërsinë e tyre jetësore duan ta shlyejnë me rreshtimin në safet e parë nëpër faltore, udhëzimet për besim në Zot, librin e shenjtë dhe shembujt jetësorë të profetëve. Këta, jo që tani janë ndërgjegjësuar, por mbase janë çliruar relativisht nga censorët e tyre ose udhëzohen nga ata të fshihen deri në një ditë më të favorshme. Së paku përpiqen ndaj fëmijëve, rejave, nipërve e mbesave të mbjellin këtë përshtypje, ndonëse virtytin e këtillë nuk e kanë pasur gjatë jetës së tyre.

   2. Disa po bëhen poetë shumë trumbetarë me temat e tyre patriotike, duke i mbushur vargjet poetike plot Iliri e Dardani, Kosovë e Shqiptari, bashkim kombëtar e çlirim përfundimtar, me heronj e sakrifica. Mirëpo harrojnë se përdhunshëm dhe panegjerisht në vargjet e tyre deartizohen, sepse duke dendësuar këto mëtime, dalin deklaratativë e demagogë më tepër se politikanët. Ia arrijnë qëllimit të vetëkëlavdisë ndaj atyre që nuk e njohin, atyre që u sullen me lëvdata fejsbukiane për ndjeshëmri atdhetare, ndaj atyre të shkallës analoge atdhetare e artistike. Ata që e njohin jetërisht mëkatarin e artizuar nuk harrojnë se gjatë komunizmit kanë vepruar substancialisht kundër aspiratave popullore. Shpesh dalin edhe ngadhnjimtarë, duke e defaktizuar sensualisht shkrimtarin dhe atdhetarin e mirëfilltë, por jo edhe të vërtetën absolute.

   3. Disa persekutorë mediatikë e juridikë të kohës së komunizmit antishqiptar me zhdërvjelltësi e dhelpëri u afrohen viktimave të tyre, hynë në radhët e atdhetarëve përmes tyre, sa një ditë edhe i rifajësojnë heshturazi se kanë vepruar patriotikisht jashtë kohës e vendit të duhur. Nën hijen e tyre freskohen e amnistohen nga mëkatet censorët e djeshëm. Që është jologjike dhe joparimore, disa viktima të tyre, mbase nga ndonjë levërdi praktike, u binden fakteve të censorëve, bile dhe i gradojnë me atdhetarë të heshtur persetutorët komunistë, sa edhe e vetrëkritikojnë veten dhe grupin që bënë përpjekje atdhetare antikoimuniste e kombëtare.

    4 Disa gazetarë të kohës së komunizmit, që në tekstet e emisionet e tyre villnin vrer e terr ndaj toponimeve shqipe në Maqedoni, ndaj “nacionalizmit e irredentizmit shqiptar” pas vitit 1981, duan të lahen duke bërë sot emisione për ngjarje e figura me rëndësi kombëtare. Këta dhepërakë janë të vetëdijshëm se dikush i mban mend, por shumicës me këto “vepra patriotike” ua errësojnë sytë. Të bëjnë të vjellësh në disa shkrime e emisione të tyre të sotme, kur në kohën e komunizmit i shahin disa ngjarje, rrethana e figura kombëtare dhe ua bënin me gisht për dënime, sot u ngrenë himne. Duket se ende nuk dorëzohen, duan të përbirohen në ajkën atdhetare, t’i bëjnë copë e grimë dhe pastaj përsëri të rirreshtohen atje ku kanë qenë në kohën e komunizmit antishqiptar.

Rrahim Sadiku - Shtigje lirie

SHTIGJE LIRIE

U nisëm malit
ia thamë të vërtetën:
Atdheun e duam
më shumë se jetën!
Secili që këtu
nuk vjen si mik,
e meriton plumbin,
e kemi armik!

Atdhe e kemi mendjen,
shpirt e kemi Atdhe
Atdhe hapet në horizonte,
dritë Atdheut i jemi ne.

Deri te liria
rrugë e gjatë mund të jetë,
e gjatë dhe e vështirë!
Ne nuk ndalemi,
me të ligën përballemi
ngulisimin shpresën e dëlirë..

Kur ngrohtësi lirie
ngoh fusha e male,
lugina e brigje...
Ne gjallë a vdekur do të jemi aty
lirisë të marshojmë nëpër këto shtigje...

Ramadan Asllani - Shqiptar, fol shqip!

SHQIPTAR, FOL SHQIP!

Heeej, shqiptar!
Gjysh pellazg, babë ilir, bir arbër!
Mbaj vetën historik, etnik!
Gjuhë zakon e traditë!
Që po humb çdo ditë…

Rri, si ke lindur nga i pari!
Të ka hije trashëgimtari…
Me plis, tirq e xhamadan,
Pa qenë arab, turk e evropian…
Se tonat janë më me nam!

Mos u lazdro me gjuhë të huaj!
Shqip dhe vetëm shqip është gjuha juaj!
Krenari hyjnore mijëvjeçare,
Që s’e ka pasur kush për hise!
Pos nënës shqiptare…

Ferizaj, më 3 gusht 2015

Naim Fetaj - Kuq e zi...

KUQ E ZI

Vetë e kemi skuqur
E vetë e kemi nxi

Njē histori...
E kuq e zi tash vjellim
Mbi njëmijë tragjedi...

Maxhun Osmanaj - Atë ditë…

Atë ditë…

Atë ditë s’dua të jesh e grimosur
S’dua ta ndjej erën parfumëri
Eja vec me shpirtin e armatosur
Me erën e jetës përkthelëse thjeshtësi.

Atë ditë, syze mos mbaj mbi kokë
në vend të jasktekut t’shtëpisë
dua të fle mbi ato flokë
herë t’i ledhatoj herë të ti shprish.

Atë ditë, buzëkuq mos vë
N’relievin e fytyrës mos bëj gjë me zor
Sepse n’puthje ndonjë ‘njollë’ ma lë
Bota mund t’më bëjë hor.

Atë ditë, betejën do ta fitojmë
Skaj një pylli kur gurgullon lumi
Cicërimat e zogjve kur t’i dëgjojmë
N’plantacionin tënd do t’më zë gjumi

At ditë ,eja ta sfidojmë një ditë
Se jeta na tradhtoi nga pakënaqësitë
Bisteku dhe thinjat një lojë ta zhvillojnë
Ndaj zymtësisë së kohës, të dytë do t’fitojmë

Agim Gashi - Jeta mban emrin tënd

JETA MBAN EMRIN TËND
(Njeriut që ka dhuruar mëlçinë e Tij)

Akoma jetoj me frikën,
Dhe bisedoj me ty
Vëlla a motër ishe nuk e di.

Ne mua jeton edhe ti.
Bashkë me ëndrrat dhe shpresën
Për të ardhmën

Ti
Jetën deshe
Më shumë nga të gjithë
E dashurisë i dhe shpirt

Jeton në frymen time
Në këngët që po lindin

Jeton në Formulën e Dhembjës
Në Planetin e Dashurisë

Jeta mban emrin tënd
Dhe lutjen për të nesërmen

30.06.2013
Düren

Haxhi Muhaxheri - E magjishmja poezi

E MAGJISHMJA POEZI

Dritën ia vodha diellit
Hënës bukurinë

Fillikat i vetëm
Vrapova planeteve
E luftë ju shpalla perëndive

Për vrimë të gjilpërës
E kalova detin

Linda e vdiqa
Disa herë për Ty

Po prapë e virgjër mbete
E loze me mua
Si me një fëmijë

Ti e dashura ime
E magjishmja poezi

21. 03. 2015  - 18:30 h